تاثیردوازده هفته تمرینات ادراکی- حرکتی بر تعادل پویای پسران کم توان ذهنی ۱۱تا ۱۴ سال

مقدمه: توجه به کنترل پاسچر در افراد کم­توان ذهنی به دلیل ضعف در اجرای وظایف تعادلی از اهمیت بالایی برخوردار می­باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی دوازده هفته تمرینات ادراکی- حرکتی بر روی کنترل تعادل دینامیک دانش­آموزان پسر دارای ناتوانی ذهنی می­باشد. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع  نیمه­تجربی و آزمایشگاهی می­باشد. 30 دانش آموز کم­توانی ذهنی با  بهره هوشی بین 55 تا 70 و میانگین سنی4/1±7/12 سال به صورت نمونه­گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه کنترل و تجربی به طور تصادفی قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات ادراکی- حرکتی تعادل دینامیک آزمودنی­ها توسط دستگاه بایودکس مورد سنجش قرار گرفت. دوره تمرینی 12 هفته، هفته­ای سه جلسه و هر جلسه به مدت 45 دقیقه بود. مولفه­های ادراکی حرکتی شامل: تعادل ایستا و پویا، شناسایی جهات مختلف، شناسایی بدن، ادراک فضا، حرکات هماهنگ و همزمان، ادراک بینایی، ادراک شنیداری، طرح حرکت، برتری جانبی، مهارت­های جابجایی و دستکاری بود. برای بررسی تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون از تست تی وابسته و برای مقایسه میزان شاخص­های تعادل و مقایسه شاخص­های تعادل در دو گروه طی پس­آزمون از آزمون آماری تحلیل کواریانس یک­سویه(ancova)  با سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج: نتایج بیانگر بهتر بودن شاخص تعادلی قدامی- خلفی (003/0=p) و شاخص تعادلی کلی (017/0=p) به طور معنی­داری طی پس­آزمون در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بود. در حالی که شاخص داخلی-خارجی پیشرفت معناداری را نشان نداد (155/0=p). نتیجه­ گیری: تمرینات ادراکی- حرکتی استفاده شده در این پژوهش سبب بهبود تعادل، به ویژه در جهت قدامی- خلفی در آزمودنی­های مورد پژوهش گردید.